POSLOVNA TAJNA I NDA UGOVORI (Non – Disclosure Agreement)

Šta je poslovna tajna?

Osnovni zakon koji reguliše poslovnu tajnu jeste Zakon o zaštiti poslovne tajne (dalje: „Zakon“).

Zakonom se uređuje pravna zaštita poslovne tajne od svih radnji nelojalne konkurencije.

Inforamcije koje se štite kao poslovna tajna Zakon detrminiše naročito kao finansijske, ekonomske, poslovne, naučne, tehničke, tehnološke, proizvodne podatke, studije, testove, rezultate istraživanja, uključujući i formulu, crtež, plan, projekat, prototip, kod, model, kompilaciju, program, metod, tehniku, postupak, obaveštenje ili uputstvo internog karaktera i slično, bez obzira na koji način su sačuvani ili kompilirani.

U tom smislu, poslovnom tajnom, u smislu Zakona, smatra se bilo koja informacija koja ima komercijalnu vrednost zato što nije opšte poznata niti je dostupna trećim licima koja bi njenim korišćenjem ili saopštavanjem mogla ostvariti ekonomsku korist, i koja je od strane njenog držaoca zaštićena odgovarajućim merama u skladu sa zakonom, poslovnom politikom, ugovornim obavezama ili odgovarajućim standardima u cilju očuvanja njene tajnosti, a čije bi saopštavanje trećem licu moglo naneti štetu držaocu poslovne tajne.

Nezakonito pribavljanje, korišćenje i otkrivanje informacije koja predstavlja poslovnu tajnu

Lice koje na osnovu zakona kontroliše korišćenje poslovne tajne smatra se njenim držaocem.

Svaka radnja preduzeta u okviru industrijskih ili komercijalnih aktivnosti koja za posledicu ima otkrivanje, pribavljanje, odnosno korišćenje informacije koja predstavlja poslovnu tajnu, bez saglasnosti držaoca poslovne tajne i na način suprotan zakonu i dobrim poslovnim običajima, smatraće se delom nelojalne konkurencije.

Zaštita poslovne tajne i odgovornost u slučaju povrede

Pored građansko-pravne zaštite poslovne tajne koja podrazumeva pokretanje postupka pred sudom protiv svakog lica koje izvrši povredu poslovne tajne, kao i kazneno-pravne zaštite, u praksi se uglavnom susrećemo sa tkz. NDA (skraćeno od Non- Disclosure Agreement) ugovorima koji se najčešće koriste u IT industriji. Nije neuobičajeno da se ovakvi ugovori nazivaju još i Secrecy Agreement (SA), Confidentality Agreement (CA) i slično.

Ovakav ugovor stvara obavezu za ugovorne strane da, kao tajnu, čuvaju određene informacije odnosno podatke koje razmenjuju kako međusobno u svom poslovnom odnosu tako i u slučaju kada jedna ugovorna strana, kao davalac informacije, stavlja na raspolaganje informacije koje predstavljaju poslovnu tajnu drugoj ugovornoj strani, kao primaocu informacije.

Prilikom zaključenja NDA ugovora, naročito treba voditi računa o jasnom i detaljnom determinisanju poslovne tajne čija se zaštita želi postići ugovorom, uslovima pod kojima primalac informacije takvu informaciju može otkriti trećim licima, plaćanje ugovorne kazne u slučaju povrede poslovne tajne kao i o periodu trajanja smog ugovora.

Bez obzira na penale koji su predviđeni ugovorom, povreda poslovne tajne između ostalog povlači za sobom i odgovornost prekršioca za nadoknadu pričinjene štete držaocu poslovne tajne (stvarne štete i izmakle dobiti).

Pored toga, Zakon predviđa da, ukoliko je prekršilac odredbe o zaštiti poslovne tajne povredu izvršio namerno, oštećeni  umesto naknade štete može zahtevati naknadu do trostrukog iznosa uobičajene naknade koju bi primio za konkretan oblik korišćenja predmeta zaštite, da je to korišćenje bilo zakonito.